ریحانه

دیشب به اصرار خودت برای خودت صاحب گوشواره ای شدی طلایی. حالا دور صورت ماهت دو ستاره ی درخشان چشمک میزنند. سراسر زندگیت طلایی و طلا باران، طلای زندگی ما!

آخه بی وجدان اگه کیفم رو زدی چرا پفیلاهایی رو که برای تک گل زندگیم خریده بودم با خودت بردی؟ این اولین فکری بود که بعد از شوکه شدن به ذهنم رسید! مگر ندانستی که کیف یک مادر پر است از مادرانه؟! ولی اگر همه ی این خسارت مالی را کنار بگذاریم من میمانم و دختر نازم و همسر عزیزی که بعد از شنیدن خبر این اتفاق با مهربانی میگوید خدا رو شکر که خودت و دختر نازمون سالمین. خدا رو شکر که پیش همیم سالم سالم. این پست عنوانش بد بود ولی درونش یک دنیا نور میدرخشید. ممنونم مهربان آفریدگارم که خانواده ای اینچنینی مرا عطا کردی که توان شکرگزاردنم نیست. ...